Λυρισμός, τρυφερότητα
και Ελλάδα στο Βεάκειο!
Ο Γεώργιος Δροσίνης, όπως είναι
ίσως γνωστό, ήταν ένας από τους ποιητές που με ευγένεια, λυρισμό και καθαρότητα
στο ύφος και τη γλώσσα του, έπαιξε πρωτεύοντα ρόλο στην περίφημη γενιά του
1880, την γενιά της Νέας Αθηναϊκής Σχολής. Μια γενιά που έφερε στην θεματολογία
την αναζήτηση της ελληνικότητας μέσα από μια νέα ματιά, με άξονα περισσότερο
τον άνθρωπο, τον ψυχισμό του και την σχέση του με τις παραδόσεις, την έννοια
της Ελλάδας αλλά και την καθημερινότητά του. Ίσως το σημαντικότερο, ο Δροσίνης
και οι ομότεχνοί του μεγάλοι ποιητές και πεζογράφοι, καθιέρωσε τη δημοτική
γλώσσα στην έκφραση και τη γραφή.
Η άξια συγγραφέας Τούλα Μπούτου
μέσα από το πολύ όμορφο έργο της «Μια αμυγδαλιά ανθίζει στη νεκρή γη: Γεώργιος
Δροσίνης, μια εποχή – μια παρουσία», μας ζωντανεύει τόσο τον ποιητή και
συγγραφέα όσο και τον κοινωνικό αναμορφωτή Δροσίνη. Και οι συντελεστές της
επιτυχημένης παράστασης που ανέβηκε για πέντε μήνες το χειμώνα σε αθηναϊκά
θέατρα και την Τρίτη, 4 Ιουνίου, φιλοξενήθηκε στο Βεάκειο του Πειραιά, έδωσαν
τον καλύτερο εαυτό τους για να μας μεταφέρουν όχι μονάχα στην εποχή αλλά και
στο ήθος και την ευγένεια της ψυχής του ποιητή.
Ειδική μνεία αξίζει να γίνει στον
Μανώλη Δεστούνη, τον καταξιωμένο ηθοποιό που ενσάρκωσε ιδανικά τον ποιητή.
Πανάξιοι και όλοι οι υπόλοιποι γύρω του. Μαγική η μουσική και τα τραγούδια του
Παντελή Θαλασσινού, εξαιρετικά τα κοστούμια εποχής της Γιοβάννας Πρασίνου. Και
στη σκηνοθεσία του Στέλιου Γούτη αξίζει να σταθεί κανείς. Είχε ρυθμό, ζωηράδα
αλλά και όπου χρειαζόταν, νοσταλγικότητα και ρομαντισμό.
Και ο κόσμος που χειροκρότησε
θερμά όλους τους συντελεστές, δεν ήταν λίγος. Λίγο έλειψε να γεμίσει το αχανές
θέατρο σε μια νύχτα που είχε δυνατό αέρα και αρκετή ψύχρα. Οι καρδιές όμως ήταν
ζεστές από το τρυφερό άγγιγμα της πένας της Τούλας Μπούτου και τις ερμηνείες
των άξιων ηθοποιών επί σκηνής.
Μια βραδιά ποίησης και Ελλάδας που δεν θα ξεχάσει κανείς!
Αντώνης
Μυκονιάτης
