Ενθουσιώδεις κριτικές για την 'Αμυγδαλιά' και τον Μανώλη Δεστούνη

Απόσπασμα από όσα έγραψε στο άρθρο του ο κ. Τηλέμαχος Μαράτος, στην Εστία, 29.12.2012 που αφορούσε την παράσταση στις 22.12 σε μια ασφυκτικά γεμάτη αίθουσα και στην οποία είχαν παρευρεθεί επίλεκτα μέλη της δημοσιογραφίας, της πολιτικής και του πνεύματος και ειδικά της εφημερίδας Εστία. 
«(…) Εάν τη συγκέντρωση στο Θέατρο Παραμυθίας κάλυπτε κοσμικογράφος θα ερχόταν σε δύσκολη θέση να αναφέρει τα «ονόματα» χωρίς να παραλείψει πασίγνωστους και σημαντικούς. Ούτως ή άλλως όμως η συγκέντρωση δεν ήταν κοσμική. Απόντες οι επιδειξίες ‘δήθεν’ του ημικόσμου που γεμίζουν –και αγοράζουν – τα περιοδικά που γράφονται και διαβάζονται από τους ίδιους και τις κομμώτριες με ικανοποίηση. Το ‘κοινό’ ήταν όλοι καλεσμένοι από την ‘Εστία’ και όλοι αρθρογράφοι και συνεργάτες. Μέσα στο κρύο ήρθαν όλοι πρόθυμοι και καλοδιάθετοι – γνωστοί και φίλοι μεταξύ τους άλλωστε – και γέμισαν την αίθουσα ασφυκτικά.

            Η παράσταση έχει σχολιασθεί αρκετά σε άλλες στήλες. Ο λόγος που επελέγη από την ‘Εστία’ ήταν για να τιμήσει την μνήμη του γλυκού, λυρικού ποιητή Δροσίνη πού ήταν ο ίδιος ιδρυτής της εφημερίδας. Αυτό το κείμενο δεν έχει θέση θεατρικής κριτικής. Απλά πρέπει –ειλικρινώς – να γράψω, ότι η βραδιά πέρασε ευχάριστα. Γρήγορα περάσαμε στην εποχή και την παρουσίαση της ζωής του συμπαθέστατου ποιητή, τόσο διαφορετική από αυτό που βλέπαμε έξω από το θέατρο. Το κείμενο και η εκφορά του λόγου βοήθησε αλλά και η φυσική ομοιότης του πρωταγωνιστή Μανώλη Δεστούνη και ο εκφραστικός του τρόπος. Είμαι βέβαιος ότι –ιδίως οι παλαιότεροι – συγκινήθηκαν σε μερικές στιγμές (…)»

Το άρθρο του κύριου Κ.Α. Οικονόμου με τίτλο Μια βραδυά στο κέντρο της Αθήνας από το ίδιο φ. της εφημερίδας: 
«Ήταν μια βραδυά μεστή αναμνήσεων, συγκινήσεων και κυρίως ελπιδοφόρος. Διαπερνούσε την ατμόσφαιρα και κυριαρχούσε η σεμνότης και η ήρεμη αποφασιστικότης που ξεπηδάει από τη βαθειά πεποίθηση σε άλλες αξίες και η τόλμη της εφαρμογής των στην καθημερινότητα με συνέπεια και ανεξάρτητα των εμποδίων που παρουσιάζονται στη διαδρομή.

            Είναι χαρακτηριστικό το ύφος των τρόπων και της επικοινωνίας στις περιπτώσεις αυτές. Χωρίς τυμπανοκρουσίες, μεγαλοστιμίες και επικοιωνιακά τερτίπια ή οικογένεια της «Εστίας» ακολουθούσα μια ιδέα της οικοδέσποινας εκάλεσε την ευρύτερη οικογένεια – αρθρογράφους και συνεργάτες της εφημεριδας στο μικρό θεατράκι της οδού Παραμυθίας με την ευκαιρία των παραστάσεων θεατρικού έργου σχετικού με τον ιδρυτή της Γεώργιο Δροσίνη, Μια αμυγδαλιά ανθίζει στη νεκρή γη, Γεώργιος Δροσίνης: Μια εποχή – Μια παρουσία της Τούλας Μπούτου.

            Προσήλθαμε με την πεποίθηση ότι θα βρισκόμαστε σε μια οικεία ζεστή ατμόσφαιρα για να τιμήσουμε αφενός μια πολυσχιδή προσωπικότητα και αφετέρου την πραγμάτωση της διατήρησης ενός μέσου επικοινωνίας, το οποίο ακριβώς λόγω των αξιών που πιστά και αταλάντευτα υπηρετεί, εξακολουθεί καίτοι ‘εφημερίς’ να ξεπερνά το ‘εφήμερον’ ώστε ν’αποτελεί σημείο αναφοράς της πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής ζωής της πατρίδας μας. Από το 1894 ότε έλαβε τη μορφή ημερησίας εκδόσεως αδιαλείπτως μέχρι σήμερα.

            Χάρι στην αφοσίωση στο στόχο και τις ικανότητες της ‘στενής’ οικογένειας διατηρεί μέσα σ’ένα ελάχιστα φιλικό περιβάλλον, την αυτάρκεια εκείνη που προϋποθέτει η ελευθερία των απόψεων, των λόγων και των έργων. Δύσκολος ο δρόμος. Ελπιδοφόρο όμως το μήνυμα που εκπέμπεται. Εμείς, οι φίλοι και συνεργάτες ευχαριστούντες για την τιμή που μας έγινε είχαμε την δυνατότητα να ‘γεμίσουμε τις μπαταρίες μας’. Η συνέχεια επί του… πιεστηρίου».

Στην βραδιά της 22.12 το θέατρο γέμισε ασφυκτικά από εκλεκτούς ανθρώπους του πνεύματος της πολιτικής και της δημοσιογραφίας που προσκάλεσε η Εστία. Από αριστερά: Ο εκδότης της Εστίας κ. Αλέξης Ζαούσης, η ευρωβουλευτής της Ν.Δ. κ. Ρόδη Κράτσα, η συγγραφέας του έργου Τούλα Μπούτου, ο πρωταγωνιστής της παράστασης Μανώλης Δεστούνης και ο κ. Απόστολος Κράτσας

Απόσπασμα από την κριτική της κ. Φαίδρας Βασιλάκη, Εστία, 12.12.2012

«Μια αμυγδαλιά ανθίζει στη νεκρή γη»

Μια αξιόλογη παράσταση με θέμα τη ζωή και το έργο του μεγάλου Έλληνα ποιητή Γεωργίου Δροσίνη παρουσιάζεται κάθε Παρασκευή και Σάββατο (8.30 μ.μ.) στο θέατρο «Παραμυθίας». Ένα έργο της Τούλας Μπούτου εμπνευσμένο από τη ζωή του Γεωργίου Δροσίνη, που αγαπήθηκε πολύ στην εποχή του, ζυμώθηκε μ’αυτήν και την αποτύπωσε στο ποιητικό και κοινωνικό έργο του για να την παραδώσει στους επερχόμενους.

Παρακολουθήσαμε την παράσταση στην επίσημη πρεμιέρα της και μας άρεσε. Είναι μια παράσταση γεμάτη ρομαντισμό, νοσταλγία, η οποία σέβεται τον θεατή, αλλά και το πρόσωπο στο οποίο αναφέρεται. Ο σκηνοθέτης Στέλιος Γούτης δημιούργησε μια κλασική παράσταση, η οποία ταξιδεύει στις αρχές του 20^ου αιώνα, ανταποκρινόμενος σωστά στη θεατρική άποψη του κειμένου και αναδεικνύοντας με νοσταλγία και χιούμορ το δυναμικό και αισιόδοξο πνεύμα του ποιητή, ενώ η πρωτότυπη μουσική του Παντελή Θαλασσινού δίδει μια ξεχωριστή ατμόσφαιρα. Τα σκηνικά και τα κοστούμια φέρουν την υπογραφή της Γιοβάννας Πρασίνου, οι φωτισμοί είναι του Μπ. Αρώνη, οι περούκες και το μακιγιάζ του Γιώργου Σκένδρου. Τη φωτογράφηση επιμελήθηκε ο Διονύσης Μοσχονάς.

Στον ρόλο του ποιητή ο Μανώλης Δεστούνης, ο οποίος έδωσε τον καλύτερό του εαυτό. Πολύ καλοί και οι υπόλοιποι ηθοποιοί Μαρουσώ Γεωργοπούλου, Μαίρη Κομματά, Κων/νός Ραβνιωτόπουλος, Βάλλια Σαπανίδου, Εύα Στυλάντερ, Ελεάννα Φινοκαλιώτη.

Το ποιητικό έργο του Γεωργίου Δροσίνη θεωρείται σήμερα ιδιαιτέρως σημαντικό για την εποχή του. Ήταν ένας από τους πρωτοπόρους της Νέας Αθηναϊκής Σχολής, που επεδίωκαν να ανανεώσουν τον ποιητικό λόγο, να τον απαλλάξουν από το στόμφο και να καθιερώσουν την δημοτική ως επίσημη γλώσσα της λογοτεχνίας. Πολλά από τα ποιήματά του είναι διαχρονικά. Ένα από αυτά η «Ανθισμένη Αμυγδαλιά» του, κέρδισε την αθανασία και τραγουδιέται ακόμη και σήμερα.

Η συγγραφεύς, η οποία συχνά έχει διακριθεί και τιμηθεί για το έργο της, φωτίζει την προσωπικότητα του μεγάλου μας ποιητή, που λάτρεψε την ελληνική γη και στήριξε τους απλούς ανθρώπους, σε δύσκολους καιρούς για την Ελλάδα. Και όπως σημειώνει: «Τώρα που η Ελλάδα περνά μια από τις οδυνηρότερες και βαθύτερες κρίσεις της ιστορίας της, που η ασύγκριτη ελληνικότητά μας δέχεται βολές και επικρίσεις από πολλούς που τόσα οφείλουν σ’αυτή την μικρή, μα Μεγάλη χώρα, σκέφθηκα πως και ένα θεατρικό έργο που να είναι αφιερωμένο στη ζωή και στο έργο αυτού του πολύπλευρου και τόσο Ελληνικού ανθρώπου, Γ. Δροσίνη, θα ήταν κάτι πολύ θετικό. Έχει ειπωθεί: ‘Για να πλήξεις ένα λαό να τον χτυπήσεις στην ιστορία και τη Γλώσσα του’. Ο Γ. Δροσίνης αγωνίστηκε απτόητος γι’αυτά τα δυο υπέρτατα αγαθά» (…)

(…) Η παρουσία του Γεωργίου Δροσίνη διατηρείται ζωντανή και μέσα στο Μουσείο Δροσίνη (Αγ. Θεοδώρων & Δημητρίου Κυριακού, Κηφισιά, www.drossinismuseum.gr) με πλουσιότατο υλικό από τη ζωή και τη δράση του (κέρινα ομοιώματα, προσωπικά του αντικείμενα, βιβλία, παρτιτούρες από τα μελοποιημένα του ποιήματα, κ.ά.). Το Μουσείο Δροσίνη υπήρξε κατοικία του ποιητή και σήμερα είναι ένας ιδιαίτερος τόπος αναφοράς στα σχολεία, για ανθρώπους που ενδιαφέρονται να μάθουν περισσότερα για τη ζωή και το έργο του, για φίλους της ιδιαίτερης ποιητικής του προσωπικότητος, η οποία διατηρείται πάντα ζωντανή.

Η δημοσιογράφος Άννα Μπούτου για την ‘Αμυγδαλιά’

«(…) Το έργο σας μου άρεσε πολύ! στο τέλος εκεί που ο ποιητής σβήνει το κεράκι στην τούρτα γενεθλίων του και μετά από λίγο "σβήνει"  ήσυχα στην καρέκλα του συγκινήθηκα πολύ και δάκρυσα. Ο Μανώλης Δεστούνης ειναι πολύ πειστικός ως Δροσίνης, μπορείς να πεις ότι αποτελεί μετενσάρκωση του ποιητή. Όλοι οι ηθοποιοί είναι επαρκείς. Η Ελεάννα Φινοκαλιώτη είναι μια αποκάλυψη με την δροσιά της, την ομορφιά της και το ταλέντο της.

Η σκηνοθεσία ευρηματική. Μου άρεσε πολύ η ανθισμένη αμυγδαλιά, όταν σκορπίζονται τα άνθη της. Δεν γνώριζα την πατρότητα του αγαπημένου αυτού τραγουδιού που το τραγουδούσα σαν παιδί τα απομεσήμερα της Κυριακής στο σπίτι των παππούδων μου όταν τελειώναμε το φαγητό και πιάναμε το τραγούδι...

Το κείμενό σας αποπνέει μια ανεμελιά και αναρωτιέμαι αν αυτή η ιδιότητα χαρακτήριζε τον Δροσίνη. Παραλείψατε να αναφερθείτε, σκιαγραφώντας την εποχή, στα συγκλονιστικά γεγονότα που σημάδεψαν το πρώτο μισό του 20ού αιώνα,  πόλεμοι, πανδημίες. Πιστεύω ότι μπορείτε να βάλετε μερικές σχετικές πινελιές αν το ξαναδουλέψετε προκειμένου να εκδοθεί σε βιβλίο ή να ανεβεί μελλοντικά πάλι στο θεατρικό σανίδι.

Όπως και νάναι, συγχαρητήρια για την αστείρευτη δημιουργικότητά σας και  για την έμπνευσή σας να μας ξανασυστήσετε έναν βάρδο του Ελληνισμού (…)»

Άννα Μπούτου

 δημοσιογράφος

 Η ευρωβουλευτής κ. Ρόδη Κράτσα (από τη σελίδα της στο facebook):

με κλικ στην εικόνα μεγέθυνση