Μπόζο: Ένας Κλόουν με χρυσή καρδιά

Μπόζο: Ένας Κλόουν με χρυσή καρδιά 

4 Φεβρουαρίου 2013

πηγή  http://fouit.gr/

Ο Μανώλης Δεστούνης ήταν ο «Μπόζο», ο καλόκαρδος , αγαπημένος κλόουν των παιδιών στη δεκαετία του ’70, με την κόκκινη μύτη και τα τεράστια παπούτσια, που σκόρπιζε γέλιο και χαρά, διδάσκοντας παράλληλα τους λιλιπούτειους φίλους του πώς να διαχωρίζουν το καλό από το κακό, το δίκαιο από το άδικο, την αξία της μόρφωσης, το σεβασμό στους γονείς, στους ηλικιωμένους και τους νόμους, την αγάπη προς την πατρίδα, δίνοντάς τους συμβουλές ακόμα και για το πώς θα αποφεύγουν τα ατυχήματα !

Ο Μπόζο άρχισε την τηλεοπτική του διαδρομή την 1η Οκτωβρίου 1973 στην ΥΕΝΕΔ, όταν ένα ελικόπτερο προσγειώθηκε στο Πεδίο του Άρεως, σε παράσταση του Γιώργου Οικονομίδη, και κατέβηκε ο κλόουν Μπόζο, χαιρετώντας τα αμέτρητα παιδιά που είχαν κατακλύσει την πλατεία του Άλσους για να υποδεχτούν τον αγαπημένο τους κλόουν.Από τότε και κάθε Σάββατο στις 6 το απόγευμα για περίπου τριάμισι χρόνια, ο Μπόζο ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της παιδικής συντροφιάς.

Πριν από την πρώτη εμφάνιση είχε γίνει μια τρίμηνη προετοιμασία, με καθημερινές πρόβες, όπου ο δημιουργός του Μπόζο, Αμερικανός Λάρι Χάρμον, εκπαίδευσε τον Μανώλη Δεστούνη στην τέχνη του κλόουν.Βασικοί συνεργάτες του Μπόζο ήταν ο Κούκι- Φιλήμων Μεθυμάκης, ο Στριφτομπούρμπουλας του Κυρίου Συνηγόρου, ο Βαγγέλης Πλοιός, και οι σπουδαίοι ζογκλέρ Κάρλο και Τοτό.

  Σκηνοθέτης ήταν ο Ελληνοαμερικανός Σπύρος Χόρτης, ο οποίος είχε έρθει από το Σικάγο ειδικά για την εκπομπή.

 

Ο Μπόζο παίχτηκε επί 17 συνεχείς χρονιές στις ΗΠΑ. Η ζεστή του προσωπικότητα ξεπέρασε τους φραγμούς της γλώσσας και των συνόρων. Πήγε σε όλο τον κόσμο προκειμένου να βοηθήσει τους λαούς να είναι αδελφωμένοι και να ζουν ειρηνικά.Γι΄αυτό εργάστηκε και ταξίδεψε για πολλά χρόνια ως εκπρόσωπος της UNICEF.Χαρακτηριστικό είναι ότι στην Ασία δεν υπήρχε λέξη αντίστοιχη του κλόουν. Και όμως ο Μπόζο σημείωσε εκπληκτική επιτυχία στην Ταϊλάνδη.

Ο «Μπόζο» δια στόματος Μανώλη Δεστούνη

Εγώ, ο Μανώλης Δεστούνης, κατά κόσμον Μπόζο, συγκινούμαι πάρα πολύ όταν ο κόσμος μου θυμίζει ακόμα τον κλόουν που υποδυόμουν επί τριάμισι χρόνια στην τηλεόραση.Εκείνο το διάστημα ήμουν πολύ δημοφιλής και αγαπητός ειδικά στα παιδάκια που τόσο αγαπώ.Και παρότι τότε δούλευα συνεχώς και στο θέατρο, και στον κινηματογράφο, και στην τηλεόραση, έβρισκα ευκαιρίες να πηγαίνω αφιλοκερδώς σε παιδικά ιδρύματα, όπως το ΠΙΚΠΑ, το Νταού Πεντέλης, το ίδρυμα της Λέρου, το Νοσοκομείο Παίδων κ.α.

Ήταν μια περίοδος δημιουργικότητας που με γέμιζε και μου έδινε δυνάμεις. Ακόμα και όταν τελείωσε η εκπομπή, συνέχισα τις εμφανίσεις σε παιδικές γιορτές και εκδηλώσεις, όπου με καλούσαν.Και έτσι διατήρησα την επαφή με τα παιδάκια και τους γονείς τους. Παρότι τα χρόνια πέρασαν, ο κόσμος δεν ξέχασε τον Μπόζο.Σήμερα τόσα χρόνια μετά, ο Μπόζο συνεχίζει να ξαναζωντανεύει. Και δεν είναι λίγη η συγκίνηση και η νοσταλγία όταν σου λένε, ώριμοι πλέον άνδρες και γυναίκες, «Μπόζο, μ΄εσένα μεγαλώσαμε!».